O Magalì

Ò Magalí, ma tant amada,

Mete la tèsta au fenestron!

Escota un pauc aquesta aubada

De tamborins e de violons.

Es plen d'estèlas, aperamont.

L'aura es tombada,

Mai leis estèlas palliràn,

Quand te veiràn.

-- Pas mai que dau murmur dei brondas

De ton aubada ieu fau cas!

Mai ieu me'n vau dins la mar blonda

Me faire anguièla de rocàs.

-- Ò Magalí, se tu te fas

Lo pèis de l'onda,

Ieu, lo pescaire me farai

Te pescarai.

-- Ò! mai, se tu te fas pescaire,

Tei vertolets quand gitaràs,

Ieu me farai l'aucèu volaire,

M'envolarai dins lei campàs.

-- Ò Magalí, se tu te fas

L'aucèu de l'aire,

Ieu lo caçaire me farai,

Te caçarai.

-- Ai perdigaus, ai boscaridas,

Se vènes, tu, calar tei laçs,

Ieu me farai l'èrba florida

E m'escondrai dins lei pradàs.

-- Ò Magalí, se tu te fas

La margarida,

Ieu l'aiga linda me farai,

T'arrosarai.

Ara comence enfin de crèire

Que non me parles en risènt.

Vaquí mon anelon de vèire

Pèr sovenènça, ò bèu jovènt!

-- Ò Magalí, me fas de bèn!...

Mai, tre te vèire,

Ve leis estèlas, ò Magalí,

Come an pallit!

Frédéric Mistral (Maillane, 8 settembre 1830 – Maillane, 25 marzo 1914) è stato uno scrittore e poeta francese di lingua provenzale, insignito nel 1904 del Premio Nobel per la letteratura.  Fonte: www.arteestoria.com

 E in tutto ciò qualcuno sa spiegarmi come ci possa entrare una cosa chiamata  "padania"?